Μπόλιασμα δέντρων (με ενοφθαλμισμό)-φύτεμα νέων

Μπαίνουμε στην τελευταία φάση εμβολιασμού των ξινών
μέχρι και τα μέσα Οκτ. αναλόγως του καιρού και της περιοχής.

(Αλλά και της ελιάς, ενώ είναι δυνατόν και σε αχλαδιά, μηλιά, κυδωνιά, αμυγδαλιά κλπ)

Η ένταση της χτεσινής-προχθεσινής βροχής  εδώ,
  ήταν τέτοια (85+30=115 χιλ.!) 

που οπωσδήποτε ξεπέρασε την διηθητική ικανότητα του εδάφους...

Παράγοντας-η εδαφική υγρασία- πολλές φορές αποφασιστικός στο μπόλιασμα για την επιτυχία μου.

Άλλος παράγοντας,η ζωηρότητα,'η μάλλον καλύτερα,
η γενική βλαστική κατάσταση του υποκειμένου.

Τέλος,η  τεχνική.
Το αν θα καρατομήσω 'η οχι το υποκ. που έμμεσα έχει να κάνει και αυτό
 με την ζωηρότητα 'η βλαστική κατάσταση του υποκειμένου
αλλά και με το...¨ ψυχολογικό ¨
 -στην αρχή τρ'ομαζα με το ενδεχόμενο αποτυχίας.
Εδώ που τα λέμε, ακόμη τρομάζω.
Τολμάω, αλλά  προσπαθώ να ¨ βλέπω ¨και να μαθαίνω.
Η περίπου 8 χρ. ελ'ιτσα αυτή,πριν τον εμβολιασμό της στις 23 Φλ....

...ήταν έτσι.

Αυτός ήτανε και ο λόγος που η επέμβαση στάθηκε τόσο... βίαιη...

...και ατυχής.

Κι όμως.Στις 17 Απρίλη μου φάνηκε πως τα είχα καταφέρει...

 

Ας έχει.

Οποιοδήποτε τρόπο εμβολιασμού και αν είχα διαλέξει,

σε τέτοια κατάσταση οργανισμοί

είναι καλοί μόνο για εξάσκηση και παρατήρηση.

Αντίθετα, σε δέντρα ζωηρά όπως στην επόμενη φωτό...

....

...δοκίμασα με επιτυχία τέμνοντας απλώς βραχίονες 

που έτσι κ αλλοι'ως θα κλάδευα τον χειμώνα.

Κάπως όμως σα να ξέφυγα-φωτογραφικά τουλάχιστον- από το θέμα μου.

Αυτή την εποχή, όχι ¨ κεντρί ¨.

¨ Φόλα ¨,¨ μάτι ¨,¨ οφθαλμό ¨ όπως το έχω δείξει εδώ .

Στο γκρέιπ (βοτρυ'οκαρπο) που εμβολίασα με μάτι στην ίδια ανάρτηση

κατάφερα σήμερα να έχω σε λήθαργο ένα μόνον οφθαλμό ζωντανό

(Δεν καλοφαίνεται εδώ)

Τα ξινά τέτοια εποχή στην περιοχή μου μπαίνουν 'η ήδη έχουν μπει στον τρίτο κύκλο ετήσιας ανάπτυξής τους.

Το ίδιο και οι ελιές βρίσκονται σε κύκλο ανάπτυξης.

Οι  χυμοί λοιπόν είναι επαρκείς.
Αυτό όμως που χρειάζεται να συνυπολογίσω

είναι  οτι ενοφθαλμισμός που πέτυχε φθινόπωρο

θα δώσει βλαστό την ερχόμενη άνοιξη.

Εκεί και θα μετρήσω το ποι'ον της επιτυχίας

(αν η ανάπτυξη του βλαστού ειναι ζωηρή 'η όχι)

Εαν έχω 'εκπτυξη λόγω ζωηρότητας του υποκ. είτε λόγω καιρικών συνθηκών

(πχ παρατεταμένη καλοκαιρία)
έχω τον φόβο κάποια παγωνιά
(ανάλογα με το πόσο ¨ βαρύς ¨ θα είναι ο χειμώνας στη κάθε περιοχή)
 να μου κάψει τον τρυφερό βλαστό που δεν θα χει τον χρόνο να ψηθεί.
Αν όμως,για οποιοδήποτε λόγο
 δεν τα κατάφερα σε προηγούμενη εποχή,
τέλος χειμώνα, άνοιξη 'η μέσα στο καλοκαίρι,
τώρα, αυτή την εποχή,
 είναι η τελευταία μου ευκαιρία να ¨ κερδίσω ¨ την χρονιά.

Τη χρονιά επίσης την ¨ κερδίζω ¨
 φυτεύοντας με ιδανικές συνθήκες τα νέα μου φυτά.
Εδώ,σε αυτή την δόση,με τη σειρά:
Τα 110Richter ,το δοκιμασμένο άγριο υποκ. για το αμπέλι,
λωτός με σπόρο από αποξηραμένο καρπό
 (χρειάζεται ξεχωριστή ανάρτηση),
βερικοκιά μπολιασμένη με μάτι σε αμυγδαλιά,
ροδακινιά αυτοφυής,
φουντουκιές από παραβλάστηση (¨κολορ'ιζια¨).

Φτάσαμεε!

Ο λωτός στη θέση του,

...η φουντουκιά,και κάτω η βερικοκιά.

Στην επομένη φωτο, σχετικό με τα όσα ανέφερα λίγο πριν.

Διακρίνεται ο δεύτερος οφθαλμός που μόλο που εκπτ'υχθηκε,

στη συνέχεια, ξεράθηκε.

Για αυτό διατηρώ σαν ¨ τράπεζα ¨ τα πετυχημένα μάτια 

τα οποία στη συνέχεια διαχειρίζομαι με το κλάδεμα.

Οχι πια βιασύνες.

Στις 7 Μάρτη στη φωτό από κάτω, 

έτσι ήταν ο σήμερα ξερός πια σήμερα οφθαλμός

(όλο υποσχέσεις,ε;):

Και πιο κάτω- ήδη 13 Μάη-

 αναρωτιόμουνα ποιος να τανε άραγε ο λόγος

που ενώ φαίνονταν να έχουν πάει όλα τόσο καλά, 

το πράγμα κόλλησε...

Ας βλέπω όμως καλύτερα μπροστά.

Το δέντρο που ξεκινάω μόνος μου, κάνει δρόμο μακρύ

-και εγώ μαζί του.

Όταν δε, φτάνει η ώρα που προσφέρει τους πρώτους του καρπούς

όπως σήμερα αυτή η καρυδιά...

...νοιώθω,

-κάθε φορά σα να είναι η πρώτη φορά-

χωρίς να πανηγυρίζω,

χαρά βαθιά.